Theunis en Pien op visite, Verdwaald in Denpasar en Meeting met Bobby

Theunis en Pien op visite

Terwijl ik op Theunis en Pien wacht zit ik bij Skooby’s Hot Dogs. Ik heb geen WiFi gevraagd en geen internet waardoor ik een beetje suf rond zit te kijken terwijl het barbrouwtje telkens een Bintang voor mijn neus zet. Op een gegeven moment komt er een man uit Amerika aan de bar zitten. Hij heeft z’n Indonesische vrouw bij met twee kinderen. Of die van hem zijn kan ik zo niet zeggen maar hij weet wel de namen. Misschien heeft hij ze d'r wel bij gekregen zoals je kroepoek bij de Chinees krijgt. Het is een echte slappe ouwehoer, probeert tegen iedereen te lullen maar zegt eigenlijk helemaal niks. Met een klein beetje branie er bij. Hij stelt vraag na vraag aan 3 andere mannen uit Australië en ze lullen een beetje met hem mee. Heel veel zin hebben ze er niet in zo te zien maar blijkbaar zitten die Australiërs ergens op te wachten, dus ze gaan er maar in mee.

Het grappige is dat er naast mij een man is komen zitten die precies het tegenovergestelde is. Hij zegt helemaal niks en kijkt een beetje suf voor zich uit. Geen uitdrukking, geen lach en geen woord. Als hij wilt betalen zwaait hij alleen maar met een paar Rupiahs en wacht op z'n wisselgeld waarna een gemompel klinkt.

Aan de ene kant maar goed dat die Australiërs er zaten anders begon die klapjuin tegen mij te lullen. Maar aan andere kant is het jammer dat die Australiërs aan de bar zaten want ik ben erg benieuwd naar hoe het zou gaan als die ouwehoer met de stille Zwijger een gesprek aan wilde knopen. Ik had dan misschien wel gewoon gedaan alsof ik een domme Fransoos was die geen Engels spreekt.

Uiteindelijk zijn Theunis en Pien aangekomen en we besluiten hier nog een pilske te drinken. Zij zijn ook op Java geweest en vertellen over de Borobudur Temple en Prambanan Temple in Yogjakarta, waar ik vorig jaar ook al graag naar toe wou. Dit zijn de grootste Boeddhistische en Hindoeïstische tempels van Indonesië. Terwijl ik een link opzoek van deze tempels kom ik erachter dat er een Borobudur Marathon is 17 november, iets waar ik later misschien nog op terug kom. Maar nu terug naar Seminyak, Theunis, Pien en ik gaan een dagje op Double-Six Beach te vertoeven. "Is dit een ander strand dan in Canggu?" vraagt Theunis. Ik weet niet precies wat hij bedoelt dus mijn antwoord is vrij simpel: "Uhm ja ook wel gewoon met zand en water."

Het valt ons op dat er een stelletje Chinezen een fotoshoot houden. Alles wordt er aan gedaan om de beste foto te krijgen. Hoed op, benen in de lucht etc. Theunis grapt dat ik er bij moet gaan liggen maar dat gaat me te ver. Ik doe als of ik richting het water loopt terwijl Pien haar camera in de aanslag houdt. Hieronder het resultaat. Armani Contract please.... Heb trouwens gehoord dat er ook opnames waren van nieuwe Baywatch Film.

Na deze stranddag vouwen we even een pizza in ons gezicht en gaan we naar Potato Head Beach Club voor Night Moves with Henrik Schwarz. Omdat het een gratis event was dacht ik dat het wel verstandig zou zijn om vroeg te gaan. Bij aankomst blijkt dat de Beach vibe wat meer aan is dan de Club vibe. Veel staan tafels en badgasten op de dansvloer. Theunis ging even een paar Bintangs halen maar kwam terug met slecht nieuws, ze hadden hier enkel Heineken... geen slecht nieuws zou je denken maar wel als je er IDR 90.000 (€5,80) voor moet betalen. Daarop besluiten we maar voor de supermarkt te gaan zitten waar de Bintang maar IDR 22.000 (€1,41) waren. Na dat we een beetje slap geouwehoerd hebben gaan we terug naar de beach club want Henrik Schwarz kan elk moment beginnen. Bij de video's nog een kleine sfeerimpressie van zijn set. Zondag heb ik echt helemaal niks uitgevoerd, deze dag blijft jullie dus bespaard. 

Verdwaald in Denpasar

's Ochtends voordat ik ook maar iets van werk ga doen maak ik een wandeling op het strand. Het geluid van de golven maakt me rustig. Ook heb ik nog geen simkaart dus ik word nog niet afgeleid door mijn telefoon wanneer ik op en neer slenter. Maar dan, in de verte valt mij iets op slenteren wordt snel wandelen en hoe dichterbij ik kom hoe enthousiaster ik word. Ik moet me in houden om niet op het jongetje in deze video te lijken. Deze ochtend heb ik vrienden gemaakt met Snowy. 

Omdat ik eindelijk gesettled ben in Seminyak en een chille gym heb gevonden (thanks Nathan) heb ik besloten dat vanaf maandag ook de vakantie voorbij is. In de ochtend ga ik eerst even de gym in maar vanaf nu moet er ook gewerkt worden. Vanuit AsiaExchange kunnen we 1 dag in de week bij Livit Co-Working Space terecht dus heb besloten daar eerst maar eens te kijken. Het is niet ver vanaf mijn huis dus spring ik op de scooter richting Denpasar. Via hun Facebook pagina navigeer ik naar hun locatie. Ik moet nog wel even uitzoeken wat een goede manier is om mijn navigatie te checken. Luisteren naar het vrouwke met mijn oortjes in werkt niet omdat die oortjes telkens uitvallen. Ook om de zoveel tijd stoppen om te kijken of ik nog goed rijd is niet ideaal. Enfin, uitgekomen bij Jalan Bumi Ayu Sanur (Jalan = straat) kan ik Livit niet vinden, ik blijf wat rond rijden maar er is niks te bekennen. Op een soort binnenplaats zie ik een hoop auto's staan dus ik parkeer mijn motobike en loop de binnenplaats op. Het is een soort wijkje met alleen maar locals. Ik vraag vriendelijk aan een vrouw of ze weet waar Livit is maar ze heeft geen idee. "Wait, wait", en ze loopt naar binnen om vervolgens telefonerend weer naar buiten te komen. Een van de redenen dat ik terug naar Bali wou is omdat de mensen hier zo behulpzaam, tevreden en dankbaar zijn. En dat blijkt hier maar weer, maar dit is nog niet alles. De telefonerende mevrouw kan mij helaas niet verder helpen maar een man verder op vraagt waar ik heen moet. Ik leg het verhaal weer uit maar hij heeft geen idee, blijkbaar is Jalan Bumi Ayu niet hier. Hij roept wat rond en voor ik het weet komen er uit 3 woningen allemaal mensen naar buiten om na te gaan waar Jl. Bumi Ayu is. Na een hoop gekibbel en gekakel in hun moedertaal zijn ze eruit. Het is een klein stukje vanaf hier met de motobike en de beste man besluit me even te brengen. Aangekomen bij de straat waar het zou moeten zijn kunnen we Livit nog steeds niet vinden. De beste man geeft echter niet op en we gaan ieder zij straatje af van Jl. Bumi Ayu, ook vraagt hij nog wat bekenden waar het zou kunnen zijn maar helaas. Ik bedank hem nadrukkelijk en vriendelijk maar onze missie is niet afgelopen zoals we hoopten. Er zit maar één optie op denk ik en dat is huiswaarts keren. Eenmaal thuis aangekomen besluit ik even te checken wat er mis is gegaan op de website van Livit.

Er is een Jalan Bumi Ayu - Sanur in Denpasar maar ik moest zijn aan Jalan Bumi Ayi ín Sanur. Zo zie je maar weer, je moet niet alles geloven wat er op Facebook staat!

Meeting met Bobby

Dinsdagochtend zoek ik Snowy weer op het strand maar helaas zonder resultaat. Ik merk wel op de weg terug van het strand dat ik volgende keer mijn oortjes mee moet nemen omdat me iedere 10 meter gevraagd wordt of ik een massage wil, een motobike nodig heb of dat ik transport moet hebben. Heel vriendelijk natuurlijk maar ik denk dat ik over 3 maanden mijn "no thanks" een stuk minder vriendelijk zal zijn dan. Na thuis gedoucht te hebben ga ik naar Hub Bali om te werken. Er is iedere ochtend gratis ontbijt maar dat mag ook wel als je hier IDR 1.000.000 (€60) voor moet betalen per maand. Verder is deze plek echt super om te werken. Ik heb een plekje bemachtigd buiten bij het zwembad met een staantafel waar ook een stoel bij past. Goed om niet heel je rug te verneuken. 

Bij terugkomst blijkt dat ik een buurvrouw heb. Een Zuid-Afrikaanse die in Australië is gaan wonen. Ze is gevlucht voor de kinderen van haar kleindochter want blijkbaar worden kinderen in Australië heel erg beschermd en mogen ze zelfs geen corrigerende tik krijgen. Hierdoor worden ze heel erg brutaal en daarom zit de beste mevrouw al 14 (!) maanden in Bali. Ook legt ze even uit hoe het werkt met Visa regelen voor wanneer je zo lang in Bali wilt blijven. Ze verteld nog veel en veel meer maar ik moet mijn was gaan halen, ook al is die pas over anderhalf uur klaar. 

Vanavond heb ik met Bobby afgesproken die hier in de buurt is komen wonen. Over Bobby heb ik de vorige blog ook verteld. We gaan bij Strawberry Fields wat eten want op dinsdag hebben ze hier "pretty sick burgers" zoals hij het verwoord heeft. Daarna ga ik snel naar bed want de wekker gaat om 02.30 voor AFC Ajax - LOSC Lille. De Kings Corner heb ik een bericht gestuurd of hij het uit zou zenden en ik krijg een Nederlands antwoord terug. De eigenaar is dus Nederlands en wil zelf ook graag kijken. Vraag is alleen of hij het uit kan zenden. Ik vertel hem dat ik mijn laptop met Ziggo (thanks Mike als ik hem weer mag gebruiken) en VPN mee zal nemen dus dat we sowieso kunnen kijken, ik ben benieuwd. 

Komende dagen...

Woensdag tot en met vrijdag gaan we met 'school' verschillende bedrijven bezoeken. Woensdag gaan we voor Inspirational Leadership naar Alternative Beach, de plek waar ook de Kick-Off Pool Party was vorige week zaterdag. Donderdag gaan we naar Green Tara Nature Lodge Surf & Yoga voor de vakken Thinking & Acting like an Entrepreneur / Business Foundation in a Changing World / Achieving Personal & Professional Succes. Toffe is dat ik daar tijdens de lunch mee ga doen aan een Cooking Class. De Colabo Co-Working Space die vrijdag op het programma staat voor Entrepreneurship for Global Challenges ken ik al. Ik heb daar vorig jaar namelijk al een paar dagen zitten werken. Grappige is dat ik nog een gratis dag tegoed had omdat vorig jaar daar 1 dag het internet niet deed. Het grietje dat toen aan het werk was moest haar bazin even bellen. "What is your name?" en "Ah yes she remembers you, Berry" hoor ik tussen het Indonesisch door...