Aangehouden door de Polisi (2x), Bijzonder backpacker ontmoet en Lessons Learned by Mikey Moran

Aangehouden door de Polisi (1)

Dinsdagavond was ik onderweg naar Maxi Neto, een jongen van school, want we zouden samen met Mikolaj naar Tanah Lot gaan. Ik neem nooit al mijn geld mee, zodat ik niet alles uitgeef en zodat ik ook niet alles 'kwijt' kan raken. Maar goed ook deze keer want ik werd aangehouden door de Polisi. Logischerwijs had ik deze keer mijn rijbewijs ook niet bij. Ik had mijn motobike de dag ervoor namelijk weggebracht voor reparatie (snelheidsmeter deed het niet en mijn spiegels waren slap) en dus mijn rijbewijs eruit gehaald. Eindstand was wel dat desbetreffende agent mij terecht bekeurde want ik reed namelijk door rood. Voor IDR 500.000 (€30) zou ik onder een rechtzaak uit kunnen komen zei de agent maar ik had gelukkig maar IDR 200.000 bij, dus hij deed het daar mee af. Lekker in eigen zak gestoken natuurlijk, want zo gebeurd dat hier, en het wordt sociaal geaccepteerd. Maar goed stel je eens voor dat je in Nederland onder een boete uit kon komen voor 12 euro... Uiteindelijk Tanah Lot niet gezien want ik was te laat bij Maxi hierdoor en hij was vast vertrokken om Mikolaj op tijd te meeten daar. Bleek dus dat Mikolaj thuis in slaap was gevallen en stond Maxi daar alleen want ik had geen internet dus ik kon ook niks laten weten. 

Backpacker met bijzonder doel ontmoet

 In een Facebook groep kwam ik een oproep tegen van een meisje die alleen op reis was en opzoek was naar medereizigers. Normaal gesproken reageer ik daar niet op maar check ik (zoals iedere gezonde jongen doet) wel even het profiel. En toen kwam ik iets bijzonders tegen. Ik noem haar voor het gemak nu even Fleur. Fleur heeft namelijk anorexia en loopt al 3 jaar verschillende klinieken in en uit. Ze heeft al een hartstilstand gehad omdat haar lichaam op gaf. Toch gaat ze door en zal ze zich nog één keer laten opnemen. Alles of niks, maar... ze wordt afgewezen. Toch geeft ze alsnog niet op want als ze gaat, dan gaat ze strijdend. Weg van alle dwanghandeling, dwanggedachten, eetlijsten, weegmomenten en therapieën. Reizen heeft haar vroeger heel goed gedaan en daarom wil ze dat nu weer, ook al is het heel gevaarlijk zonder medisch toezicht en een BMI van 12. Of ze terug komt is echt een vraag die ze zichzelf stelt. 

Terwijl ik dit verhaal lees vind ik het te makkelijk om door te scrollen en besluit haar een bericht te sturen. Ik zeg dat als ze ergens heen wilt of wat dan ook ik er best met haar heen wil of dat als ik ergens anders mee kan helpen dat ze het maar moet laten weten. Het duurt even voordat ik wat terug krijg maar het haar antwoord luidt dat ze het wel leuk zou vinden om wat te gaan eten of drinken. "Eten?", vraag ik me af, "dat doet ze toch juist niet?" 

Ik weet totaal niet wat ik me er van voor moet stellen en daarom is het ook wel spannend. Ik ben niet zenuwachtig want ik ga hier gewoon heel open in. Sommige mensen hebben waarschijnlijk snel een vooroordeel en dat blijkt ook. Ze verteld namelijk dat ze thuis ook een soort 'pesterijen' mee maakt, mensen gooien zakjes spekjes in haar winkelmandje als ze boodschappen doet en dat soort dingen. Eerst gaan we even naar het strand en we drinken daar wat en het is wel gezellig, het gaat over van alles en nog wat en je kan best met Fleur lachen. Ik besluit te vragen hoe de anorexia is gekomen bij haar en ze praat er makkelijk over. Het zit tussen haar oren zegt ze, in de spiegel staat iemand met obesitas. "Dat is toch wel een beetje vrouw-eigen?", zeg ik. "Net als het tegenovergestelde bij mannen, wij zien een getrainde adonis in de spiegel terwijl het vaak getrainde bierbuik is." Ze mompelt terug dus ik besluit er maat niet verder op in te gaan en bekijk de menukaart maar eens even want mijn getrainde bierbuik begint honger te krijgen. Maar dan komt het, Fleur voelde zich niet lekker dus ze zegt dat ze misschien beter naar bed kan gaan. Ik zoek er niks achter en breng haar thuis, ze geeft aan dat ze het wel gezellig vond en het graag nog eens over doet. "Laat maar weten wanneer je je wat beter voelt dan", zeg ik. Ik rijd weer terug naar Seminyak en bestel thuis een dubbel Nasi Goreng voor mijn bierbuik. Ik ga verder niet veel over Fleur vertellen want ik denk ook niet dat ik heel haar verhaal hier moet ophangen. Maar toen ik met mijn vader er over had zei hij wel dat het precies de smoesjes zijn die die mensen gebruiken om niet te hoeven eten. En dan begin ik mezelf wel wat af te vragen... Word ik, met mijn goede gedrag, nou gewoon voor de gek gehouden door deze meid omdat ze echt zo bang is om te eten?

Lessons Learned by Mikey Moran (Founder of GO-JEK) 

Donderdagavond ben ik met een aantal klasgenoten naar Ubud gereden want daar sprak de oprichter van GO-JEK (soort Uber en Uber-Eats). Op weg naar Ubud zijn we wederom aangehouden door de Polisi. Kostte mij weer IDR 300.000 en heb gezworen voorlopig niet meer te betalen. Het was leuk om te zien dat er bij OUTPOST nog meer klasgenoten waren dan ik dacht. In je vrije tijd naar zulke bijeenkomsten gaan geeft wel aan dat je serieus bent met je doelen hier. Ik zit dus tussen de juiste mensen en niet de standaard studenten die alleen naar Bali gaan omdat University weinig voorstelt om zo veel te kunnen zuipen. Een van de lessen die Mikey gaf die mij het best bij bleef was dat het belangrijk is om ook geluk te kunnen aantrekken in het ondernemerschap. Hij is namelijk met deze app in 2010 begonnen maar kreeg pas geld vanuit de overheid in 2014 (2,5 mln dollar). In 2014 hadden mensen genoeg smartphones waarop ze deze app (waar het geld in is gaan zitten) van GO-JEK konden downloaden. En daardoor is het door het dak gegaan. Had hij het geld eerder gehad, toen nog niet iedereen een smartphone had, had hij deze investering van de overheid waarschijnlijk minder goed kunnen gebruiken. 

Morgen komt het tweede deel van deze blog met verhalen van school en het optreden van Anderson.Paak van vrijdag... maar ik moet nu gaan slapen omdat de wekker over een paar uur gaat om Ajax te kijken.

WILL BE CONTINUED