De eerste week is voorbij...

De laatste paar dagen voor ik vertrok begonnen de zenuwen toch wel op te komen. Last minute moet ik toch nog een hoop regelen en ik kom tijd te kort. Meestal gooi ik de avond voor vertrek vanaf een afstandje met een half oog al mijn onderbroeken, tandenborstel en paspoort in mijn koffer of backpack. Nu is het toch iets anders... Deze keer ben ik namelijk niet binnen een paar weken terug. Het helpt ook niet mee dat ik nog niet heb ingecheckt voor mijn vlucht en zelfs nog geen accommodatie heb wanneer ik in Bali land. Ik maak het zelf ook allemaal wel een beetje spannend.

De laatste avond voor ik vertrek slaap ik nog bij mijn ouders omdat ik die graag nog even wil zien. Eenmaal daar aangekomen merk ik dat ik niet de enige ben die een beetje zenuwachtig begon te worden. Ons ma begon, zoals ze wel vaker doet, zich weer met van alles te bemoeien. Ze bedoeld het natuurlijk goed maar bij mij werkt dat een beetje averechts. M'n vader lag 's avonds in de bank een beetje naar de TV te brommen terwijl die door zijn tijdlijn aan het scrollen was. Maar goed 

De volgende ochtend gaat of 04.30 de wekker en wanneer ik beneden kom zie ik dat mijn moeder nog een paar broodjes kaas voor mij heeft gesmeerd. Dit zullen misschien wel de laatste van het jaar zijn. Gisteravond ben ik express laat naar bed gegaan zodat ik (hopelijk) in het vliegtuig veel kan slapen. Deze ochtend ben ik niet vooruit te branden en aan mij is niet af te zien dat ik voor 4 maanden naar Bali ga. Mijn vader zet me af op het station en natuurlijk zijn we veel te vroeg dus pa gaat nog even met mij mee wachten op de trein. "Vergeet niet extra in te checken he als je op de Intercity Direct ga, ik was dat laatst vergeten en moest toen €10 betalen", was de gratis tip die mijn vader mij nog even meegaf voor vertrek. 

Verder gebeurt er tijdens mijn vlucht weinig spannends. Ik heb 2 films gekeken, 1 seizoen van FRIENDS en de rest van de tijd geslapen. Ik slaap altijd prima in vliegtuigen, het enige nadeel is wel dat ze me niet wakker hebben gemaakt voor het avond eten. Mijn vlucht had wat vertraging dus ik moest op Singapore even scherp zijn omdat ik nog maar een half uurtje had om de volgende vlucht te pakken. Dit is wel wat anders dan de 17-urige overstap die ik vorige keer had in Kuala Lumpur. Welke gate ik moest hebben stond natuurlijk weer niet op mijn boarding pass. Maar tegenwoordig is alles zo goed geregeld dat je echt je best moet doen om je vlucht te missen.

Aangekomen op Denpasar besluit ik eerst maar een paar koude Bintangs te drinken en op mijn gemakje een hotel te zoeken. Een eigen kamer met badkamer leek mij wel chill voor de eerste paar dagen. Toch had ik geen zin om in mijn eentje in een kamer te zitten dus besluit voor 3 nachten te verblijven in Sunny Hostel Canggu voor maar 11 euro. Ook stukken goedkoper. De taxirit ernaar toe verloopt moeizaam, het verkeer is zoals altijd druk in Bali. De beste man is ook nog verkeerd gereden. Waardoor hij moet keren en ons vast rijd in een te smal straatje. Het tegenliggende verkeer blijft komen en wij staan vast. Het laatste stukje naar mijn hostel moet ik lopen. No worries, ik lig binnen enkele seconden op bed om een paar uur te slapen. Om vervolgens nog wat eten via GO-JEK te bestellen en daarna verder te gaan slapen. Opladen na deze lange reis.

Die nacht werd ik wakker rond 03:00, kamergenoten kwamen thuis vanuit de stad en maakte wat lawaai. Normaal zou ik zo door kunnen slapen maar omdat ik er al vanaf 21:30 in lag was ik redelijk uitgeslapen. Ik probeerde het nog even maar omdat er twee gasten op deze kamer lagen die een estafette snurk race deden is slapen er niet echt meer van gekomen. Tot een uur of 06 heb ik wakker gelegen en besloot toen maar mijn oortjes te pakken en wat muziek te luisteren. Tussen de nummers door hoorde ik af en toe wat gegrom, maar net niet genoeg om mij wakker te houden. Ik viel uiteindelijk weer in slaap en rond 08 uur werd ik wakker om mijn oortjes weer uit te doen. Daarna viel ik weer in slaap om vervolgens om 11:30 wakker te worden. Dat had ik niet verwacht…. om 13:00 begon de Kick-Off pool party.

Ik heb mijn kleren aangetrokken en ben te voet Canggu ingelopen, op zoek naar de eerste de beste tent waar ze degelijke koffie zouden verkopen. Met mijn ogen op half 11 kwam ik langs een bord waarop stond dat Henrik Schawrz volgende week draait hier in de buurt. Iets om te onthouden. Ik loop voorbij Cloud 9 en het ziet er uit alsof ik hier een goed bakkie pleur kan krijgen. Ik bestel er een Super Fruit Smoothie bowl bij om mezelf van de nodige vitaminen te voorzien dezer dagen. Na het ontbijt ga ik terug naar het hostel om snel te douchen en me klaar te maken voor de introductie Pool Party van ‘school’.  Ik bestel een GO-JEK en ga richting Alternative Beach, waar de Pool Party is. Met mijn voucher voor een gratis Bintang loop ik maar naar de bar. Met mijn handdoek nonchalant over mijn schouder neem ik plaats en laat me een koude Bintang voor mijn neus zetten. Ongemakkelijk kijk ik om mij heen en neem af en toe een slok uit verveling. Het is nog niet druk en ik blijk een van de eerste te zijn. Precies die ongemakkelijkheid voel ik wanneer ik aan de bar zit…

Er komt nog een jongen naar de bar en ik herken hem van het hostel. Ik spreek hem aan en vraag of hij hier ook gaat studeren. Joseph komt uit Zweden en doet net als ik een programma via AsiaExchange maar dan aan de andere universiteit. We praten wat en drinken een paar biertjes. Dan komt hij iemand tegen van zijn school. Mehmet (of hoe je het ook schrijft) komt er bij zitten en voor ik me voor kan stellen komen er nog twee mensen bij zitten. Blijkbaar is er boven een plek gereserveerd voor alle studenten van AsiaExchange. Er zijn 130 studenten die aan Udayana University studeren en daarvan is het meerendeel Duits. Ik besluit niet “Alle duitsers zijn homo” in te zetten maar gewoon met iedereen slap mee te ouwehoeren. Waar kom je vandaan, wat doe je hier en meer van dat soort vragen heb ik met een hoop mensen besproken. Op een gegeven moment ontmoet ik Bobby, hij is geen student hier maar heeft een start-up. Met zijn bedrijf wil hij tours organiseren hier in Bali voor studenten en dat voor een gereduceerd tarief aanbieden. Ik vertel wat ik hier kom doen en hij is geïnteresseerd.  Ook hij is naar de andere kant van de wereld gegaan omdat hij het niet ziet zitten om voor een baas te werken tot zijn 67e. Het gesprek gaat door en ik kom er achter dat hij in een villa woont met 5 anderen die ook ondernemers zijn. Dit is wat ik zocht hier in Bali. Mensen ontmoeten die denken net zoals ik. De Pool Party loopt ten einde en Bobby en ik wisselen nummers uit. 

Gisteravond na de Pool Party ben ik met Josef en Nina nog naar de afterparty gegaan in Luigi’s. Dat is een soort bar maar dan met echte steenovens er in. Dus je kan tijdens het uitgaan heel de avond pizza’s bestellen. Na een paar biertjes gehad te hebben gaan we nog even op het strand chillen om vervolgens naar Old Man’s te gaan. Hier hebben ik vorig jaar ook oud en nieuw gevierd met mijn vrienden. Ik besluit niet te lang te blijven, het is super druk en iedereen gaat helemaal uit zijn dak. Met mijn eigen vrienden had ik het waarschijnlijk prima naar mijn zin gehad maar op dit moment voel ik me hier toch een beetje te oud voor. Ik haal nog even een Nasi Campur en lig om 01 te slapen. 

De volgende ochtend wordt ik om 06 uur al weer wakker, die Duitsers uit het hostel hadden heel de dag de deuren en ramen op staan en ook de A/C uitgezet. Ik zweet zowat uit mijn bed en besluit om er op uit te gaan. Ik loop rond op zoek naar een flesje water maar er is amper wat open. Richting het strand kom ik toch een klein koelkastje tegen met wat water die voor 5.000 IDR over de toonbank gaan. Ik heb niet kleiner dan 10.000 IDR en de beste man heeft ook geen wisselgeld. 2 flesjes water is ook niet zo’n gek idee na alle Bintang van gister dus ik neem er maar twee mee. Op mijn weg richting het strand begint de zon op te komen. In de verte zie ik de zee en het valt me op dat er al veel mensen op de been zijn. Sommigen liggen al met hun surfboard in het water, anderen joggen het strand op en neer, de ander is zijn hond aan het uit laten. Het is een mix van locals en westerse mensen, iets wat ik niet had verwacht in Canggu. Alles is zo relaxed hier en ik kan me niet voorstellen dat een van alle mensen die ik nu zie ook maar iets te klagen heeft. De zonsopkomst, het geluid van de golven en het zand tussen mijn tenen werken als 2 paracetamols tegen de kleine kater die ik toch wel had van gister. 

Ondanks dat dit prima wakker worden is ten opzichte van hoe ik in Nederland wakker word is er toch een ding dat ik mis deze ochtend. Ik loop vanaf het strand terug richting het hostel maar dan via een weg die parallel loopt aan degene waarlangs ik heen kwam. Ik stop bij het ZIN Café voor een bakje koffie. Bij terugkomst in mijn hostel is Josef net wakker en we besluiten ontbijt te gaan halen bij LifesCrate. Dit is een soort vreetschuur voor hipsters. Ze hebben er van alles van Chai Lattés tot Chia Bowls. Aan de kassa moet je je bestelling doorgeven en betalen waarna je een nummertje mee krijgt. De service is snel en binnen paar minuten staat mijn ‘It’s a Wrap’ voor m’n neus. Een wrap met feta, tofu, tempeh en slaai. Het is allemaal echt Instagram voer en het is bijna zonde om het op te eten. Maar ik heb best wel trek dus doe het toch. 

Inmiddels is het donderdag en heb de afgelopen tijd geen zin of tijd gehad om wat te schrijven. Maandag ben ik twee keer rond gaan lopen in Canggu omdat er verder niemand in het hostel was en Jozef en Nina waren al richting Jimbaran. Ik had mezelf voorgenomen om ‘s avonds wel met Emily en Lena uit het hostel op stap te gaan omdat dinsdag toch mijn laatste dag ‘vakantie’ was. Nadat ik wat ben gaan eten loop ik nog even langs de Alfamart om wat kouwe kletsen te halen. Een klein meisje van een jaar of 7 staat achter de kassa en ze spreekt beter engels dan de meeste kassadametjes die ik tot nu toe heb gezien. De 2000 IDR die ik terug krijg besluit ik aan haar te geven waarna ik nadrukkelijk zeg “It is for you!” hopende dat die moeder dat ook hoorde. Vlak voordat ik bij het hostel aankom hoor ik het gekakel van die meiden. Ik doe de deur open en zie dat er een stuk of 10 meiden in het hostel zitten. Ik raakte met 3 meiden aan de praat van 20 tot 22 uit Canada en blijkbaar is het daar heel normaal om rond die leeftijd al te settlen. Als je niet vroeg genoeg daarmee bezig bent dan zijn de meesten al vergeven.  

Uiteindelijk blijft Emily thuis omdat ze zich niet lekker voelt en ik blijf over met die andere drie meiden. Eerste stop is Pretty Poison maar blijkbaar zijn we op de verkeerde dag, er is geen hond te bekennen. Nog eens twee meiden vallen af en ik blijf alleen met Lena over. Nadat we bij de Black Cat Mini Mart zijn geweest (Dit is een supermarkt met een koelkast waar ‘broken’ op staat wat eigenlijk een geheime doorgang naar de bar is, zie video's) gaan we naar Luigi’s Pizza bar. Waar ik zaterdag ook was. De muziek is deze keer wel goed en het is niet té druk (zie video's weer). Maar ik ben Lena kwijt na twee keer knipperen met mijn ogen. Gelukkig heb ik zo nieuwe vrienden gemaakt en ga nog even met hen naar de Sandbar, eventjes want ik heb honger. Ik bestel nog even een Nasi Goreng om me vervolgens door GOJEK naar huis te laten brengen. 

Dinsdag heb ik echt helemaal niks uitgevoerd. Nasi Goreng, Chill, Sleep, Repeat. Ik denk dat ik nog wat last had van mijn Jetlag want ik heb van 15:00 tot de volgende ochtend 07:00 geslapen. Woensdag had ik mijn eerste dag school, je kunt het je haast niet voorstellen maar ik was gewoon een half uur te vroeg. De lessen zijn nog een beetje saai want het is veel herhaling voor mij. Ook maakt de eerste lerares het niet echt leuk. De andere lerares daarentegen wel, ze lacht veel en wanneer ze weinig output krijgt van de groep is haar vraag iedere keer: "Did you not yet have bwekfeast, you no like nasi goreng in de morneng?" De lunch op Warmadewa University is trouwens wel heel anders dan de karige broodjes die ze op de NHTV...

De afgelopen dagen heb ik iedere keer tussen de middag bij mijn maat Madi gegeten. Hij heeft een kleine foodstall waar hij Saté Kambing en Saté Ayam maakt. Ik ga vragen of ik ook een keer mag braaien op die barbecue van hem.  

Inmiddels is het vrijdag en ik vertrek naar Seminyak. Hier ga ik de komende tijd verblijven. Niet te ver van school maar wel dichtbij de co-working spaces van Canggu en omgeving. Morgen komen Theunis en Pien hierheen, overdag gaan we even aan het strand liggen en 's avonds gaan we naar Nightmoves with Henrik Schwarz bij Potato Head Beach Club. 

Dit was nogal een lang verhaal maar ik moest ook mijn eerste week in één blog proppen. Vanaf nu ga ik iedere dinsdag en vrijdag een samenvatting van de afgelopen dagen proberen te uploaden. 

SEMOGA AKHIR PEKANMU MENYENANGKAN!